سفرنامه هند - ۱۹ :: معابد خواجوراهو

سلام

قبل از ادامه سفرنامه، بهتر است توضيحی بدهم که منظور من از مقايسه جهانسی با شهرهای کوچک ايران ، فقط از نظر کوچکی شهر بود، وگرنه شهرهای ما از بسياری از شهرهای دنيا (حتی توی اروپا) بسيار تميز تر است. 

از بدو ورود ،مسئولین کنفرانس در مورد معابد خواجوراهو خیلی تبلیغ میکردند که یکی از معروفترین و بزرگترین معابد هند است .روز آخر اقامت در جهانسی، یک لندرور کرایه کردیم تا به خواجوراهو برویم. البته چون تعدادمان زیاد بود (۷ نفر) ، دو نفر مجبور شدند که عقب بنشینند که نتيجه آن کمر درد و گردن درد بود. البته جایمان را عوض می کردیم ، ولی خودش خاطره جالبی بود.
توی راه ،بین جهانسی و خواجوراهو، مناظر بسیار زیبائی را دیدم. البته در برخی مناطق هم فقر شدید را به وضوح می شد دید. از جمله مدرسه ای که حدود ۳۰ دانش آموز آن با فقط ۳ معلم ، روی حصیر های پاره ای در حیاط نشسته بودند.با آنها صحبت کرده و عکس هم گرفتیم. بین راه ماشین پنچر شد. یکی از دوستان خیلی ناراحت شد و شروع به غر زدن کرد (که از ابتدای مسافرت تا وقتی که خوشبختانه از ما جدا شد اين غر زدن ها ادامه داشت) ولی بقیه ما شروع به بازی فوتبال با ظرف آب کردیم. بعد از برگشت راننده ، به راه خود ادامه داده وپس از حدود ۵- ۴ ساعت به خواجوراهو رسیدیم. یک شهر کاملا توریستی با هتل های زیاد.
خواجوراهو بین قرن های ۹ و ۱۰ میلادی ساخته شده است.طبق معمول پس از پرداخت دلار وارد شديم. محوطه بسيار بزرگی بود با تعداد زيادی معبد، و محوطه سازی بسيار زيبا وسبز. به نظر من بهشت ميمونها بود، چون ميمونهای بسيار زيادی همه جا بودند.جالب اين بود که برای ورود به معابد بايد همه ما کفش ها يمان را در می آورديم. برای اطلاعات بیشتر در مورد خواجوراهو می توانید به اینجا و اینجا و اينجا مراجعه کنید. به عکس های زير نگاه کنيد.

عکس های بيشتر را می توانيد اينجا نگاه کنيد.

وقتی بيرون آمديم  ازفروشگاههای صنايع دستی ديدن کرده و مقداری هم خريد کرديم. وقتی می خواستيم برگرديم ديگر شب شده بود. در راه برگشت، يک عروسی هم ديديم که به سبک عروسی های روستاهای ما، عروس و داماد سوار اسب بودند ومردم به دنبال آنها با سر وصدا و پايکوبی حرکت می کردند. 

فردای آن روز به طرف آگرا و تاج محل حرکت کرديم.

ادامه دارد